PEYGAMBER EFENDİMİZ (s.a.v.) ÇOK ÖZEL
"De ki: Allah'ı seviyorsanız, bana tâbi olunuz da, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah, Ğafûr'dur ve Rahîm'dir.."
(Al-i İmrân (3)/31)
İslamiyet; aşırılıklardan uzak ve itidâli esas alan bir dindir. Gristiyanlık ve Yahudilikte olduğu gibi; tanrı oğlu veya tanrılaşmış yahut bizzat tanrı hâline gelmiş "peygamber" inancı, müslümanın inanç sisteminde yer almaz.
Ancak, son senelerde bir takım ilahiyatçıların fâsid iddiası gibi; "İslâm Peygamberi" sıradan bir insan da değildir. Nasıl sıradan olabilir ki; Allah O'nu; Hak Yol'un davetçisi olarak seçmiştir. Fıtratan insandır (Kehf Suresi 110).
İçimizden birisidir ( Tevbe Suresi 128)
Ama; "âlemlere rahmettir." (Enbiyâ 107)
ve; "en güzel örnektir." ( Ahzâb 21).
Böyle olunca da kendisine itâat, imânı bir mecburiyettir. ( Nisâ 136).
Başımız darda kaldığında ve hemcinslerimizle ihtilâfa düştüğümüzde; O'nun hakemliğine başvurup, neticesine gönülden razı olmak imanın bir gereğidir. (Nisâ 65).
Anlaşmazlıklarımızın hallini O'ndan istemek de; "Allah'a ve Ahiret Gününe iman etmiş" olmamızın icabıdır. ( Nisâ 59).
O'na Salât ve Selâmımızı arz etmek görevimizdir. ( Ahzâb 56).
O'nun huzurunda yüksek sesle konuşmamız yasaktır (Hucurât 1-5).
Emri haricinde hareket etmek belâ ve musibet davetçisidir. (Nur Suresi /63).
Evet, Peygamberimiz Hazreti Muhammed Mustafa sallallahu aleyhi ve sellem; tanrı - peygamber değişdir amma; "O'na itaât edenin Allah'a itâat etmiş olacağı şüphesizdir (Nisa 80).
Öyleyse O'nun durumu çok özel, O'nun Allah katındaki değeri ve mevkii pek yüksek ve statüsü hiçbir beşerle ölçülemeyecek kadar azametlidir. O'nu böylece tanımak ve böylece kabullenmek; mümin ve Müslim olmanın icâbâtındandır.
Prof. Dr. Osman ÖZTÜRK | 